DAGBOEK VAN EEN OVERLEVER

Vakantie! Rust?

Zomer 2022

Na de confrontatie gesprekken met de daders kwam al snel de vakantie. Wij gingen lekker weg op fietsvakantie. Met de kinderen, bepakking deden we elke 2-3 dagen een fietstocht naar een volgende camping. Het was over het geheel genomen een mooie tijd waarin ik een aantal hele mooie herinneringen heb mogen maken.

Verjaardag vieren

Tijdens die vakantie was ik jarig en we vierden het de hele dag onderweg. Bij een koffietentje met een taartje, een uitgebreide picknick aan het water waar we een tijdje zwommen en uitrusten (waar bovenstaande foto werd gemaakt). En spontaan sloten we dag af in een pizzeria die we tegenkwamen. Mijn dochter riep uit: “Papa’s verjaardag is top!”. En dat was het ook, het was heerlijk om met mijn gezin weg te zijn, alleen met hen. Het laatste stukje naar de camping gingen mijn kinderen nog racen op hun fietsen, door het dolle heen. Ik reed er met de bepakking rustig achteraan en hield het niet droog. Tranen van geluk wegpinkend uit mijn ogen, dankbaar voor hoe het nu met ons ging. 

Deze diepe momenten van geluk en dankbaarheid zijn sindsdien niet meer weggegaan, ik kan ze nog regelmatig hebben als ik overspoeld wordt door emotie. “Je hebt het leven nooit helemaal eigen gemaakt.” schrijft het Traumaseksualiteit boek. Zo voelt het vaak nog maar ook, ik ontdek steeds meer de vreugde van het leven. De vrijheid. Het er mogen zijn. Het zijn nieuwe gewaarwordingen voor mij.

Helaas tegelijk met deze euforische gevoelens van overwinning en nieuw leven kwamen ook de gevoelens van vroeger los. Bevroren gevoelens, flarden herinneringen die helderder werden en door allerlei oorzaken ineens geraakt konden worden. 

Het was een paar campings verder dat ik flink mezelf kwijtraakte. “Wat bracht je zo van stuk?” vroeg mijn vrouw. Tja, als ik dat wist en vooral, als ik wist wat ik eraan kon doen dan had ik het al gedaan.

Was het een appje in de groepsapp van mijn familie en dan toch weer die dynamiek die een rol ging spelen in mijn hoofd? Of waren het de  omstanders die te hard uitvielen naar hun kind? Of een ouder die in mijn beleving te hardhandig zijn kind wegtrok? Ergens een verlangen het op te nemen voor deze kinderen, maar hoe dan? In een ogenblik bevroor ik en ging afreizen naar een vroeger deel van mezelf.

Ik kwam erachter dat allerlei dagelijks zaken mij van slag maakten, niet te voorspellen, niet te voorkomen. Inmiddels nu een jaar later noem ik het ‘triggers’ en durf ik het ‘delen’ van mezelf te noemen. Bewoordingen en beschrijvingen die vele traumadragers met mij hanteren. Een jaar geleden kwam het vaak als een donderslag bij heldere hemel, als een tsunami aan een prachtig rustig strand. Het kon (en kan mij ook vandaag nog) volledig van streek maken en al mijn gedachten, gevoelens en intenties doen veranderen.

Uitrusten?

Over het geheel genomen was de fietsvakantie geslaagd en ik kijk er met veel voldoening en blijdschap op terug. We hebben een mooie tijd gehad en ik geniet nog bijna elke dag van wat toen allemaal net nieuw was. Mijn ‘bevroren ik’ ontdooide en ik genoot van die nieuwe gewaarwordingen, alsof ik opnieuw geboren werd.

Helaas kwamen met al dat mooie ook de negatieve herinneringen van vroeger los en kwam ik erachter dat de confrontatie geen instant herstel had gegeven. Het heeft me veel gebracht en ik heb er geen spijt van. Maar in deze nieuwe dynamiek moest ik nog helemaal mijn weg ontdekken.

Ook kwam de volgende spanning alweer opzetten. Ik moest iets met de relatie met mijn ouders en wilde hen uitleggen waar ik doorheen was gegaan. Voor de zomer had ik mijn ouders ingelicht dat de spanning dusdanig bij mij opliep dat ik helaas tijdelijk afstand moest nemen. Ik sprak daarin ook de hoop en verwachting uit dat we na de zomer met elkaar konden praten en dan meer kunnen uitleggen.

De verstoorde relaties in mijn gezin van herkomst hielden me flink bezig in dat 2e deel van de vakantie. Ik moest er iets mee en plande een gesprek bij mijn therapeut met mijn vader. Mijn doel was om hem duidelijk te maken welk proces ik door had gemaakt. Ik hoopte dat dit een mogelijk begin van herstel zou zijn in deze verstoorde dynamiek.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *