Mannenweekend (dag 1)
Vrijdag 11 maart 2022
Daar ging ik, op naar Houten voor een weekend met andere mannen. Ik heb nooit zoveel met die ‘mannendagen’ en ‘mannenactiviteiten’. Vaak een hoop testosteron, haantjesgedrag, uitzoeken wie de ‘grootste en langste’ is/heeft. Nee, ik ga het liever uit de weg.
Maar nu toch, de beschrijving op de website van Excetra trok me toch aan, het verleden onder ogen komen en seksueel misbruik verwerken. Dat was wel de essentie en hier twee volle dagen aan te besteden leek mij een buitenkans.
Onderweg kwamen dezelfde angsten als bij de huisarts naar boven: ze gaan me doorzagen en nu kom ik erachter hoe dom, raar, afwijkend en vreemd ik ben. Ik zal ontzettend aan mezelf moeten werken om ‘gezond’ te worden en weer ‘normaal’ te kunnen functioneren. Diepe twijfel aan mezelf, zou ik wel geloofd worden, ik geloof mezelf immers niet. Tegelijk, zij zijn ‘experts’ dus zullen ze precies zeggen wat wel of niet klopt en dat zal wel helpen om een stap verder te komen.
Zo kwam ik die ochtend aan en had werkelijk geen idee wat te verwachten. Het eerste contact met de andere mannen en de therapeuten was nog wat onwennig, allemaal hadden we dus een soortgelijk verleden, maar hoe gingen we hier nu over praten?
Gelukkig namen de gespreksleiders het voortouw en na een kort voorstellen en uitleg gingen we een eerste oefening doen om elkaar te leren kennen. “Kom op een lijn naast elkaar staan en stap naar voren als je wilt en vertel iets over jezelf waarin jij uniek bent en zeker van bent dat niemand anders in de groep dat kan of gedaan heeft.” Dat was wel leuk en dacht nog, gelukkig een veilig en rustig begin wat nog niets met het misbruik te maken heeft.
Extreem
De eerste man stapte naar voren en vertelde over zijn bungeejump obsessie. Hij had meerdere vrije vallen gedaan, van bruggen af en uit vliegtuigen. Wist eigenlijk wel zeker dat niemand dat ook zo had gedaan.
“Waarom deed je dat?” vroeg de gesprekleider en hij vertelde dat hij dit te gek vond. Dat het hem echt een kick gaf, een gevoel te leven. “Was het ook de spanning?” Ja, dat was het zeker ook wel, de angst, het letterlijk gevoel dood te kunnen vallen en daarmee ook een gevoel echt te leven.
“Wie heeft dat ook in deze groep, het zoeken van gevaar, het extreme opzoeken? Als je jezelf daarin herkent, doe een kleine stap naar voren.” En bijna allemaal stapten we naar voren… de één omdat hij een motorcross hobby had waarbij er extreem werd geracet. Een ander vertelde over hoe hij zijn rijbewijs was kwijtgeraakt, veel te hard, roekeloos rijden met zijn motor. En tja, dat roekeloze, dat herken ik wel… het litteken staat in mijn voorhoofd en zal altijd getuigen van een moment dat ik veel te hard op mijn net nieuwe mountainbike afdaal… het is een wonder dat ik dit na kan vertellen. Net als de ontelbare momenten dat ik op gevaarlijke paden midden in de bergen heb gefietst of gelopen, zonder enig bereik met een telefoon of zonder ook maar iemand in te lichten waar ik heen was.
Dit extreme opzoeken deden we allemaal, het deed ons allen leven en we hadden dit nodig om onszelf te voelen en een besef te geven dat we ‘echt leefden’.
Gestrande relaties
De volgende man stapte naar voren: “Ik denk dat ik de enige ben hier die vier dochters bij drie verschillende vrouwen heeft.”
En opnieuw de gesprekleider: “Wie herkent zich daarin? Doe een stap naar voren.” Bijna iedereen kwam naar voren en vertelde over de gestrande huwelijken, de samengestelde gezinnen, meerdere waren nu weer single. Het samenwonen, leven met een andere persoon was niet langdurig mogelijk.
Ik als enige bleef op de lijn staan. Ik heb nog steeds één vrouw, met haar onze kinderen en hoop tot de dood ons scheid bij elkaar te blijven.
De andere mannen wilden dit ook wel, maar de schade van misbruik bleek toch elke keer weer te sterk en brak opnieuw en opnieuw de relaties stuk.
Sporten
Weer een ander, hij had duidelijk de dikste spieren van ons allemaal, vertelde dat hij waarschijnlijk de enige was die in het Nederlands kampioenschap K-1 had gevochten.
Ja dat klopte wel, niemand van ons had dad gedaan. Maar heeft iemand anders ook een vechtsport gedaan? En ja hoor, twee anderen stapten naar voren. Zij vertelden hoe ook deze sport, het gevecht, het spel met leven en dood, het gaf ze een kick en gevoel echt te leven.
“Wie doet er verder aan sport? Of intense inspanning?” En allemaal kwamen we naar voren en ik vertelde over hoe ik altijd mezelf afmat op de fiets, in een hike of hout hakken. Het haalt niet uit wat ik ongeveer doe, het is vrijwel altijd tot het uiterste.
En opnieuw, zie hier de schade van misbruik. Het niet voelen van de eigen grenzen, het jezelf uitputten, of jezelf en de ander letterlijk kapotmaken om toch ergens weer dat gevoel te vinden dat je leeft. Bizar, we doen het allemaal op een andere manier maar vaak met dezelfde intentie eronder.
Reizen
Ik stapte naar voren en zei: “Ik denk dat ik de enige hier ben die vloeiend Kazaks kan praten.” Dat klopte wel, niemand kon deze taal en er was één andere persoon die oorspronkelijk uit Oost-Europa kwam waarmee wel enige connectie was.
Maar daarna vroeg de gesprekleider: “Wie van jullie is er ook gaan reizen? Om te ontsnappen, of te zoeken, of gewoon om weg te gaan?” Iedereen stapte naar voren, een aantal anderen hadden ook meerdere jaren in een ander land gewoond of hadden lange en verre reizen gemaakt.
Wat was het doel hiervan werd er gevraagd. Tja, soms was het inderdaad een ontsnappen aan de realiteit of een vlucht. Soms ook een zoektocht naar genezing of het zelf, proberen weer iets te begrijpen van de wereld en jezelf.
En zo werd door deze simpele oefening pijnlijk snel duidelijk wat misbruik kapot maakt. Het zet je volledige wereldbeeld op de kop en doet het voorgoed veranderen. En de schade is in zoveel facetten aanwezig. In relaties, het hanteren van grenzen, boosheid, de passies en beweegredenen van mensen. En daarmee met je beeld van de wereld, jezelf en de ander. Het is allemaal gekleurd, verkleurd en gescheurd door het misbruik.
En dat alles om te proberen een realiteit die niet normaal is, toch passend te krijgen zodat er ‘normaal’ doorgeleefd kan worden.
Die eerste dag volgden nog meer oefeningen en ook veel psychodrama. Teveel om op te noemen en daarom hierna een beschrijving van dag 2. Ik ging na deze intense dag door naar mijn oom en tante die vlakbij woonden. Op de vraag waarom ik in de buurt was gaf ik het antwoord dat ik een seminar had voor mijn werk.
En daarna ging ik naar mijn B&B alwaar de foto’s van blote mannen mij verwelkomden… had ik weer, de reviews waren prima, het verblijf ook, niks slechts over deze aardige man. Maar gezien het onderwerp van dat weekend was het wel weer een schot in de roos om nu bij een openhartige homo te verblijven.
En zo ging ik uitgeput en vol van nieuwe indrukkingen naar boven waar op zolder mijn kamer en badkamer was. Een mix van emoties, het was zo herkenbaar en bizar dat ik met deze groep mannen binnen een dag een zo diepe connectie voelde. Verwarrend maar ook ontzettend verwelkomend. En zo viel ik in slaap.