muziek
1998 -2024
I know he's blood but you can still turn him away
You don't owe him anything
Muziek, één van mijn levensaders. Ik kan door muziek reizen in de tijd, een liedje dat uitkwam rond een bepaalde gebeurtenis kan mij helemaal terugbrengen in dat moment. En ik blijf dingen ontdekken, zoals vandaag als ik weer oude muziek uit mijn tienertijd luister.
Ik vond Alanis Morissette fijne muziek in die tijd, vooral het album Supposed Former Infatuation Junkie. Hard, rauw, een hoop gillend gitaarwerk en harde drums. Ik begon in die tijd zelf ook te drummen en deze liedjes heb ik als tiener vaak mee zitten rammen. Wat kon ik daar heerlijk mijn emoties in kwijt. Het trieste waar ik afgelopen jaar achter kwam, het is dus een album wat bol staat van liedjes over mishandeling, gebrokenheid en seksueel misbruik.
Het album begint met de bovenstaande zin: “Ik weet dat hij bloed is, maar je kan hem nog steeds afwijzen. Je bent hem niets verschuldigd”
Hoe vaak heb ik dit geluisterd, zonder het nog te begrijpen? Maar ergens resoneerde dus wel de emotie, de diepere laag van de muziek en teksten.
De liederen daarna op dit album blijven spreken, Baba, over het zoeken naar een Nirvana, verlossing, hopeloos alles doen om die te bereiken en daarna het prachtige Thank You, een ontzettend indringend lied. Na het “Are You Still Mad” beschrijft ze in “Sympathetic Character” de angst die ze had voor haar verkrachter. Ze zingt:
Ik was bang dat je mij zou slaan als ik zou vertellen
Ik was bang voor jouw fysieke kracht
Ik was bang dat je mij onder de gordel zou raken
Ik was bang voor je woede, voor gaten in de muren, voor je manipulatie, explosies etc.
En verderop zingt ze:
Ik heb dezelfde woede als jij,
Ik heb net zoveel pijn als jij,
Ik ben door eenzelfde hel gegaan als jij
en ik heb die van mij eronder gehouden voor jou.
Om daarna te beschrijven wat die persoon voor haar betekende:
Je was mijn vriend
Je was mijn mentor
Je was mijn broer
Je was mijn familie
Je was mijn partner
Jij was mijn eigen aardige karakter.
En precies dat was het probleem.
Keihard, het zijn teksten die nu pas doordringen. Ik vond het gave muziek als tiener, maar echt begrijpen waarom ik Alanis zo graag luisterde, nu pas komt die realisatie. Zij gaf woorden aan de dynamiek, de gebeurtenissen, de ontwrichting waar ik destijds nog helemaal geen woorden of inzicht had.
Er volgen nog meer pijnlijke liederen, “That I would be good / Dat ik toch goed zou zijn” beschrijft een Alanis met een laag zelfbeeld. Zou ik toch nog geliefd zijn ondanks dat ik… de afwijzing, het niet goed zijn, heel herkenbaar. Ik laat het voor nu hierbij over dit album maar één album later volgt het expliciete “Hands Clean” waarin Alanis echt een onthulling deed. Ze zingt hierin over het verkracht zijn als tiener door een ouder persoon die misbruik maakte van zijn status en macht. Alanis zingt hoe haar verkrachter inmiddels zijn handen schoon heeft gewassen en er niet meer aan denkt maar zij heeft zoals beloofd jarenlang haar mond gehouden.
Dit hele album Under Rug Swept staat vol met emotionele liedjes over verloren liefdes die haar nog diep kunnen raken, over het willen vechten voor een relatie maar uiteindelijk het pijnlijke loslaten. Ook deze, van harte aanbevolen als je van emotionele rock houdt.
Daarnaast blijf ik liederen verzamelen die mij raken. En dat is inmiddels een lange lijst van muziek geworden die mij afgelopen 2,5 jaar dierbaar is geworden. Er zit van alles tussen, sommige zijn muzikaal, anderen spreken over het geloof in God, weer anderen zijn hits geweest of juist alternatief. Neem gerust een kijkje als je wilt weten wat ik zoal luister. Er zit vast iets tussen wat ook jou bemoedigd, raakt of helpt.
En misschien heb jij niet zoveel met muziek maar juist meer met kunst, poëzie of een andere manier om emoties te reguleren. Mijn doel om dit hier te beschrijven is omdat het mij zo ontzettend heeft geholpen. En ik wil in deze blog aangeven wat voor mij hulpbronnen zijn geweest en dit is een enorme factor daarin. Op momenten dat ik het even niet meer wist ging ik vaak wandelen en luisterde dan deze Gebroken Kruik lijst. En dan was er vaak wel een lied wat mij opnieuw raakte, of deed herinneren waardoor ik weer verder kwam. Het heeft mij ontzettend geholpen en helpt vandaag de dag nog steeds.
Gelukkig, als woorden niet meer gevonden kunnen worden is er muziek.