Hardlopen: Hobby & therapie
Oktober 2022 / November 2023
“Hardlopers zijn doodlopers”, het was één van mijn lijfspreuken, die rare hardlopers ook. Waarom rennen als je met veel minder energie verspilling ook een fiets kan pakken? Ik begreep er niks van en maakte die mensen in mijn hoofd maar voor gek uit.
Totdat ik begin januari 2022 met dit hele verwerkingsproces begon. Ik ging steeds meer wandelen, naar buiten, frisse lucht zoeken en hopen dat ik daarmee mezelf ook weer wat terug kon vinden. Ik ging steeds langer lopen, zoals die ochtend op dat weekend weg in maart:
“Ik besloot maar weer een wandeling te gaan maken, iets wat ik nu heel vaak deed om al lopend allicht weer iets van rust en veiligheid te ervaren. En zo ging ik rond zes uur het huis uit en begon aan een flinke wandeling van bijna twee uur.”
Die urenlange wandelingen werkten steeds minder goed en ik ontdekte dat stevig doorlopen en stukjes rennen eigenlijk best fijn was. Rustig aan begon ik steeds meer hard te lopen totdat ik op 7 april 2022 op Strava mijn nieuwe sport bekendmaakte: “Nadat afgelopen weken dagelijkse wandelingen steeds meer half hardlopen werden nu eerste keer volledig hardlopen. Runners high = addicting therapy.”
Ik deed mijn eerste 5km aan één stuk en had een nieuwe hobby gevonden. Dit rennen is uitgegroeid tot mijn beste uitlaatklep. Menig dissociatief en moeilijk moment in mijn verwerking heb ik al rennend doorgeworsteld. Vaak muziek op en een liedje kon mij dan al rennende soms zo raken dat ik half huilend en struikelend doorliep. Mezelf letterlijk voort worstelen maar daarmee heel vaak verder komen.
En dat lopen is ook gewoon een heerlijke sport geworden. Het duurde niet lang totdat een vriend die mij wat wegwijs maakte in het loperswereldje aangaf dat ik best een halve marathon kon lopen. Wat? Dat had ik echt niet verwacht, ik liep inmiddels een prima 12 km binnen een uur maar had echt niet door dat ik dit zou kunnen.
Op 8 oktober 2022 liep ik mijn eerste halve marathon, net onder de twee uur. Wat een heerlijk gevoel van euforie, mezelf overtreffen, kracht en doorzettingsvermogen ervaren. De foto bovenaan is dan ook aan de start van mijn eerste halve marathon.
Die wedstrijden zijn dan ook de enige momenten dat ik met anderen loop, ik doe mijn training en loopjes alleen. Ik geniet van het individuele, het moment van de hoek van de straat om en vanaf dat moment is het heerlijk in je eentje. Niks aantrekken van eventuele mensen om je heen, lekker alleen onderweg met enkel de kleren aan. (OK, oortjes en telefoon voor muziek en Strava, en daar is ook nog een sporthorloge bijgekomen)
Het lopen doe ik lekker buiten, liefst buiten de bebouwde kom, langs de vaart, over een zandpad dichtbij mijn huis, tussen de weilanden en rustige plekken. Ik geniet van het buiten zijn, vooral als de zon schijnt maar ook als het soms regent is het soms wel lekker. Maar vooral het even alleen zijn, bewegen, denken, voelen, al lopende kom ik in een prettige cadans die ik weleens vergelijk met EMDR. Links - rechts, de afwisseling, ik weet niet precies wat het is, maar die beweging van beide zijden van mijn lichaam doet me vaak veel.
Vorig jaar liep ik mijn eerste halve marathon en ik ben lekker doorgegaan met lopen. Een aantal kortere loopjes van 10km, de Meppel cityrun, 12,9 km in 58 minuten, ik werd sneller en het hardlopen gaat me gemakkelijk af. Ik heb echt iets ontdekt wat bij mijn lichaam past.
En toen kwam afgelopen zomer de uitdaging, mijn vriend begon te praten over een volle marathon. Volgens hem kon ik dit wel en na wat wikken en wegen ging ik na de zomer serieus trainen.
Vier weken geleden liep ik dan ook mijn eerste hele marathon! De volle 42,1 km in 3 uur en 45 minuten. Ik liep hem in een voor mij bekende omgeving, De Ronde Venen, langs Uithoorn waar ik mijn HAVO voltooide als tiener.
Je kunt begrijpen, nog steeds vaak bepaald bij mijn trauma als kind en tiener had dit een extra lading. Maar wat prachtig om nu letterlijk hierheen te rennen en doorheen te gaan. Het was het bezegelen van het enorme werk wat ik heb mogen verzetten afgelopen twee jaar.
Ik heb mezelf mogen ontdekken. En in dat proces ook een hele nieuwe hobby ontdekt. Ik kan een ieder hardlopen van harte aanraden, het is voor mij echt therapie geweest. Een heerlijke manier om het hoofd leeg te rennen. En een leuke hobby.
In de ochtend vroeg wakker worden, de frisse kou voelen, de zon die bijna opkomt, de rijp over het gras...
Dan is het broek, T-shirt, sokken en schoenen (soms de handschoenen erbij) aan en gaan.